Houd het leuk!
Akkoorden: waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Met moeilijk doen bedoel ik hier ingewikkeld kijken, veel nadenken en alle informatie tot je nemen die je maar vinden kunt. Want ja, het moet natuurlijk wel goed zijn wat ik speel!
Wat je daarbij vergeet is dat al die informatie ‘van buiten’ komt. Is dat fout? Nee, natuurlijk niet! Niet als je het je vervolgens eigen maakt, maar daar zit de crux. Dat gebeurt vaak niet. Althans, niet bij de gemiddelde enthousiast in de materie duikende liefhebber die ‘nu eindelijk eens’ flink in de materie gaat duiken maar niet over de uren per dag beschikt die een conservatoriumstudent daaraan besteedt.
En dus vliegen de mol-negen-kruis-elf-gealtereerd-tritonusverwante akkoorden over tafel en wordt gretig gevraagd naar meer. “Meester, geef me meer, meer, meer! Dit is wat ik weten wil!” En daar gaan we: uitgenodigd, gezien in onze kennis en meesterschap trekken we alle registers open. “Hier zit een gretige leerling, die moeten we alles geven wat we maar weten.”
Enthousiast over zoveel zojuist begrepen kennis en licht duizelig van alle informatie verlaat deze de les, mét het voornemen dit allemaal toe te gaan passen. Maar dat lukt niet! En wat dan gebeurt is jammer: er ontstaat het idee dat het allemaal te ingewikkeld is, dat spelen over akkoorden. ‘Voor mij niet weggelegd.’ Terwijl er maar één fout gemaakt wordt: het kwartje moet niet vallen op begrips- maar op ervaringsniveau.
‘Vertel het me en ik zal het vergeten, laat het me zien en ik zal het onthouden, laat het me ervaren en ik zal het me eigen maken.’ (Confucius)
Je zou ook kunnen zeggen: je hebt informatie en kennis. De informatie is: ‘Fis is de kruis-elf van het C-akkoord’. Kennis is: hoe maak je van deze ‘voorgeschreven noot’ een klank die je begrijpt. Daarvoor moet je deze niet lukraak spelen als je het akkoordsymbool voorbij ziet komen, daarvoor moet je de klank proeven, kneden, in verschillende samenhangen, net zolang tot je deze in zijn volle waarde begrijpt. Een leraar is een meester als hij de leerling precies die stap kan aanbieden die daarbij helpt. Dat is per leerling en per situatie verschillend. Een betrokken verbinding bestaat uit het samen op weg zijn van informatie naar kennis. Leve de leraar en de leerling die dit samen doen! Niet meer is leren overweldigend in zijn veelheid maar inspirerend in zijn eenvoud. De eenvoud van ‘one step at the time’ en onderweg van iedere stap genieten.
Binnenkort start de cursus STEP BY STEP waarin bovengenoemde leermethode wordt toegepast. Met de luxe van een live ritmesectie verken je stap voor stap je favoriete schema’s (eigen keus!) en maak je je deze eigen. Dit gebeurt in een ontspannen leeromgeving waarin kennis zich kan ontwikkelen: zaterdagochtenden, ontvangst met koffie en croissant en vervolgens gecoacht worden in een onderzoekend-nieuwsgierige manier van werken. Elkaar zien en horen geeft een extra spiegel die het eigen leren verdiept.
Belangstelling? Laat me weten dan houd ik je op de hoogte.